Gebeurt hier verdomme dan niets dat niet leuk is?

Begin deze maand was het volle maan. We weten allemaal wat dat betekent. Mijn libido is hoger dan normaal en ik val op wat oudere vrouwen (16+). Daarnaast betekent volle maan hier een nieuwe editie van het befaamde Full Moon Festival. Dat is een feest voor vrouwen, ladyboys én voor mannen die hun libido naar ongekende hoogten drinken. Of erover. Koh Phangan stroomt vol met vakantiegangers die het spektakel een keer willen meemaken.

Op een full moon party drink je niet zomaar een drankje; je koopt er gewoon een emmer alcohol met een rietje. Overal zie je mensen met een emmertje drank rondlopen. En waarom ook niet?! Het heeft iets aandoenlijks. Alsof iedereen weer even kind is en naar het strand gaat om zandkastelen te bouwen. Midden in de nacht. Zonder schepje. Toegegeven, iedereen was er maar druk mee, alleen niet met zandkastelen bouwen.

Zelf stond ik non-stop te dansen, maar naar mate de avond vorderde, bleek dat ik hele andere dingen had moeten doen. Op een gegeven moment stond bijna iedereen om me heen te zoenen met een gedrevenheid die me deed vrezen dat dit de laatste avond was vóórdat alle vrouwen zouden worden verzwolgen door een tsunami. Ik heb mannen de monden van vrouwen zien behandelen met een grondigheid en toewijding waar zelfs mijn tandarts van onder de indruk zou zijn.

Het leek alsof sommige mannen iets belangrijks zochten, waarvan ze zeker wisten dat het ergens in de mond van de dichtstbijzijnde vrouw zat. Of waar dan ook in, op of aan haar lichaam. Vergelijk het met het zoeken van je huissleutels. Je vermoedt dat ze in een jaszak zitten, maar vervolgens gooi je heel het huis overhoop. Ik zag twee Duitse meiden na een Turkse inspectie met een vertrokken gezicht naar hun kaken grijpen en op google maps het adres zoeken van een gerenommeerde kaakchirurg op het eiland.

Ik bekeek het schouwspel, zag alcohol-emmertjes en hun bezopen eigenaren aan me voorbijtrekken en wist dat het goed was. Ik besefte me dat ik geen aanvullende tandartsverzekering heb. Het was een mooie avond die nog uren door kon gaan, maar zonder mij. De volgende Full Moon ben ik er weer bij, zeker nu ik weet nu wat de bedoeling is.

Man mijdt hond

Ik hou van het verkeer hier. Koh Phangan is een laid back eiland en dat zie je terug op de weg. Verkeersregels heb je niet nodig als je gewoon allemaal stopt bij een kruispunt en ter plekke samen bekijkt hoe nu verder. De rijvaardigheid van bestuurders is daarbij vaak doorslaggevend. Sommige scooterrijders gaan zo langzaam, dat je ze achteruit de berg af ziet rollen als het steil wordt.

Het ergste dat kan gebeuren is dat je zelf onderuit gaat en een Phangan Tattoo oploopt of dat je ’s nachts over een hond rijdt. Want het gezegde luidt hier niet voor niets: “Een ongeluk zit in een klein hondje”. Honden zijn notoire verkeersovertreders. Hoewel de gemiddelde Thai evenveel verkeersregels toepast als de honden die over straat lopen, is er wel een verschil: De meeste Thai gaan niet midden op straat liggen. Het verhaal is altijd hetzelfde: hond steekt over, hond ziet dat gras bij de overburen niet groener is, hond kijkt om zich heen, hond gaat liggen. Hond heeft schijt.

Muay Thai kickboksen: Van Yin naar Yang

Iedereen draagt vrouwelijke (Yin) en een mannelijke (Yang) energie in zich. Bij mij is genoeg Yin aanwezig, maar Yang is vaak de hort op zonder mij. Op het eiland ontstond tot overmaat het gerucht dat ik homo zou zijn. Ik weet niet waarom, maar ik weiger te geloven dat mijn ‘Zijdeglans & Zen”-shampoo (met avocado- en arganolie, aanrader!) er iets mee te maken heeft.

Voordat ik het wist, werd ik echter regelmatig uitgenodigd bij gezelschappen, die bijeen leken te zijn gebracht om te kijken naar de homo die geen homo bleek. Eén man uit een gezelschap verzekerde me na mijn not-coming out dat hij altijd al had gezegd dat ik geen homo was, ondanks mijn roze scooter. Hij probeerde me gerust te stellen met opmerkingen als: ‘I was the only one standing behind you, having your back’. Ik wist niet zeker wat ik daarvan moest denken, maar voelde me er niet per se gerustgesteld door.

Al met al leek het me goed om mijn mannelijke energie een boost te geven. Ik wil daarbij wel even opmerken dat mijn ‘castrated man’-gevoel niets, maar dan ook hélemaal niets, te maken heeft met het op jonge leeftijd in mijn balzak gebeten worden door mijn broer. Mijn broer; een man die zijn handen & tanden niet thuis kon houden toen hij jong was. Het lijkt me overbodig om te zeggen dat mijn ballen nog steeds mijn keel in schieten elke keer als ik hem zie. Enfin. Mannelijkheid.

De ‘man’ die me naar de gallemiezen sloeg

Ik besloot Muay Thai-kickboks training te volgen. De traditionele Thaise vechtsport, ook wel “de kunst van de acht ledematen” genoemd. Voor mij werd het meer de “kunst van de zachte ledematen”. Bij de eerste training kreeg ik wat basisbeginselen, twee handschoenen en ongevraagd advies mee.

Mijn eerste tegenstander zag er niet alleen taai uit, maar was het ook. Ik ging volkomen los en stuk, maar leek in geen enkel opzicht indruk te maken met mijn welgeplaatste high-kicks en uppercuts. Mijn voeten en schenen zwollen op als een balzak na een broeder-beet. Na een paar minuten liet de boksbal maar achter. Na drie trainingen raakte ik helaas geblesseerd aan mijn voet, dus ik zal nog iets langer op mijn mannelijkheid moeten wachten.

Lost in a (Toilet) Riddle

Bij gebrek aan een keuken ga ik elke dag uit eten. Uit eten werkt hier anders dan thuis. Zo worden maaltijden regelmatig niet gelijktijdig uitgeserveerd. Het kan zijn dat ik bij het avondeten weer dezelfde vrouw tegenkom met wie ik ging lunchen, maar dat die dan net bezig is met haar lunch. En hoe bijzonder is het als twee obers één mes voor je gaan halen! Kippenvel-momentje.

Sfeerimpressie

Je hebt hier mooie plekken om te eten, maar gelukkig ook authentieke restaurantjes, waar je ziet dat de eigenaar alle kwaliteiten bezit om een succesvol bedrijf te beginnen, zo lang het maar geen restaurant is. Een man die vermoedelijk meer op heeft met het runnen van een milieustraat of een autosloop. Dus je zit in zijn restaurant, bidt dat hij voor het eten ‘even met een doekje over de tafel veegt’, maar liever nog met een nieuwe tafel komt of je meeneemt naar een nieuw gebouw.

Zoals alom bekend, ben ik een groot liefhebber van toiletten. Ik kom er graag en daarvoor zit ik in Thailand goed. Het is net wat exotischer allemaal. Niet slechts een pot, een wc-rol en een doorspoelknop. Nee, hier is het puzzelen.

Het enige dat not done is, is gehurkt op de wc-rand gaan staan, maar verder ligt alles open en is ‘the floor yours’. Letterlijk. Twee voorbeelden ter illustratie:

Plaatje 1: geeft duidelijk de situatieschets en de opties aan. In dit voorbeeld is er maar één handicap: je kunt niet doortrekken. Wat doe je?

Plaatje 1
    1. Je pakt de dweil en doet daarmee wat je niet laten kunt
    2. Je gaat in bad zitten om jezelf te verschonen
    3. Je pakt talkpoeder om god weet wat voor reden
    4. Je wilt naar huis

 

 

Plaatje 2 en 3: Hier wederom geen toiletpapier, maar wel tissues, een douche en een pandakalender uit 2016. Wat doe je?

Plaatje 3
Plaatje 2
      1. Je probeert aan de hand van de kalender terug te rekenen wanneer je voor het laatst gelukkig was
      2. Je gebruikt een tissue om eerst je billen en daarna je tranen af te vegen
      3. Je neemt een douche, ook al is die koud
      4. Je veegt jezelf schoon met de juiste kalendermaand en zet een vinkje bij de juiste dag

 

Haad Yuan Beach

Kortom, wat leert dit alles ons?

Dat ik gelukkig ben.
Dat ik halverwege mijn geplande verblijf ben.
Dat ik veel één en alleen ben.
Dat ik van mooi weer houd.
Dat ik de laatste weken iets te weinig heb gewerkt.
Dat ik ook maar een mens ben.
Dat ik dankbaar ben voor al wat het leven me geeft.
Dat ik hoop dat jullie dat ook ervaren in jullie levens.
Dat ik jullie dat toewens.

Leave a Reply